مقایسۀ اثربخشی آموزش از طریق اسناد، آموزش از طریق تمثیل و آموزش از طریق اسناد ـ تمثیل بر میزان خوشبینی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ اثربخشی آموزش از طریق «اسناد»، «تمثیل» و «اسناد و تمثیل» بر میزان خوشبینی دانش آموزان بود. روش مطالعه نیمه تجربی، با پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری شامل همۀ دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطۀ دبیرستان های روزانه و دولتی شهر همدان در سال تحصیلی 1390ـ1389 و روش نمونه گیری از نوع خوشه ای چند مرحله ای بود. نمونه شامل 96 نفر از دانش آموزان بود که به صورت جایگزینی تصادفی در چهار گروه 24 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ خوشبینی، (الری و فینچام، 2000) بود مداخلۀ آزمایشی برای هر کدام از گروههای آزمایش طی ده جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسه های آموزشی از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از spss 16 و آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی lsd تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین اثربخشی تمام روش ها، بجز اثربخشی تمثیل در مقایسه با اسناد و اثربخشی اسناد در مقایسه با کنترل، بر بهبود میزان خوشبینی دانش آموزان دختر سال اول تفاوت معنادار وجود دارد (001/0 > p ). و همچنین در مقایسۀ اثربخشی سه روش آموزش می توان گفت که بیشترین اثربخشی به ترتیب مربوط به روش های اسناد/ تمثیل، تمثیل و اسناد بوده است. براساس این یافته ها می توان گفت که آموزش از طریق اسناد / تمثیل و تمثیل باعث بهبود در میزان خوشبینی دانش آموزان می شود. از این رو استفاده از این آموزش های جدید نظیر تمثیل و اسناد/ تمثیل می تواند مشکلات اکنون و آیندۀ دانش آموزان را کاهش دهد.